Weet je wat het is? Ik ben nuttig en tevens onbelangrijk. Men heeft mij slechts nodig om tafel of kleed kringvrij te houden. Het is jammer dat niemand mij ziet. Altijd staat er iets op mij. Je kunt je voorstellen dat leuk anders is. Toch ben ik in overgave.
Het is zoals het is.
Gebabbel aan tafel, glazen worden geheven, men kijkt elkaar aan. Bloot lig ik onopgemerkt op tafel.
Toch weet ik dat de man die mij met zijn handen heeft geschapen, dit met intens veel passie heeft gedaan om tot een uiterste vorm van schoonheid te komen.
Weer wordt het glas geheven. Dan:‘ Ah, kijk eens naar die miniatuurvogels en nog kleinere bloemen. Wat een adembenemende, wonderschone onderzetter!’
Beste Mathilde Kuiper, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie