De spetters vliegen in het rond. Ik zit in mijn blootje in de gootsteen en kijk uit over de spikkels van het aanrecht. Het granieten blad voelt heerlijk koud aan in vergelijking met het warme water dat uit een wit plastic slangetje op mij neerklatert. De geiser suist luid. De geur van brandend gas, schroeiend stof en Zwitsalzeep vult de keuken.
Oma en ik.
Daarnet zijn we in de tuin geweest. Vogels vangen.
‘Als je zout op hun staart strooit, kan je ze pakken.’
We hebben om beurten het zoutvaatje vastgehouden, maar geen vogel gevangen.
Voorwerpen en gebouwen, die in mijn jongste herinneringen gigantisch groot waren, leken in de loop der tijd te krimpen.
Niet de gootsteen.
Nooit mijn oma.
@Hadeke, een prachtig stukje. Een sterk slot.
@Hafeke fijn stukje!
@Hadeke natuurlijk sorry. tikfoutje…
Mooi, gevoelig!
Mooi stukje nostalgie uit de vijftiger jaren. Mak zout en ooivaarskuitenvet, wie is er niet mee groot geworden?
Met vriendelijke groet,
Chris
Nee, dat gegeven kende ik niet. Ver ver voor mijn tijd.
@hadeke herkenbare “foto’s” van onze jeugd
Prachtig. Een stukje naar mijn hart, dus twee hartjes.
Prachtig!
Zucht… ik was even weggedreven naar een lang verleden. Prachtig!
Dank voor jullie reacties. En C.P. hoewel ik de jaren vijftig sfeer wel snap (zo is de stijl van schrijven ook wel), het speelt zich af begin jaren zeventig. (Dat wordt weer bijstellen van de ingeschatte leeftijd van Hadeke, maar … komt het zien bij http://www.fabriekmagnifique.nl/ op 13 juli. )
mooie ode aan oma
Eén langgerekte herkenning. Gewoon zalig!
Gefeliciteerd @Hadeke Mooi dat dit mooie stukje weekwinnaar is. Ik heb het graag nog een keer gelezen.
(H)eerlijke winnaar!
Welverdiend@Hadeke