Ik ben een beetje moe,
nee,
dat jok ik.
Ik ben ontzettend ongelofelijk doodmoe,
ja,
zo is het eerlijk.
Als ik op de bank zit,
zakken mijn ogen dicht,
dus zit ik niet,
maar blijf ik lopen,
stofzuigen,
opruimen,
afwassen.
Kind naar school,
kind naar bed.
Was vouwen,
strijken.
Kind uit bed,
kind uit school.
Ook nog gegeten,
en dat weer opgeruimd.
De dag vordert.
De nacht komt,
de heerlijke nacht waar ik zo naar verlang,
mijn lichaam neerleggen,
slapen,
uren lang,
diep en ontspannen.
Maar dat kan niet,
want in de nacht,
lig ik wakker,
van alles,
waar ik overdag niet aan wil denken.
En dus ben ik een beetje moe,
een beetje maar,
ik loop immers nog rechtop.
@Janneke, goed gedicht.