Deze Kerstdag vordert.
De oude vrouw heeft al veel geschreven, gewandeld en met haar kat gespeeld. Een vriendin belde en dochterlief Facetimde. ‘Bij pap en stiefmoeder gaan we het kalm aan doen, mam, dus reken maar op laat in de avond eten.’
Muziek van classic fm danst door de kamer. Zij voelt zich feestelijk en laat zich door niets meer verontrusten. Ze maakt er een mooie dag van, al denkt ze wel weer terug aan hoe op een kerstdag, dertien jaar geleden, op een parkeerterrein haar kinderen triestig overstapten in de auto van hun pap en nieuwe vrouw.
Het voelde ontvoerderig. Haar onderbuik krampt, een traan glijdt over haar wang.
Zij, die zo van samen houdt.
Waar zijn de zakdoeken?
Ach.
Ja, triest blijft het, Mathilde. Maar je bent nu wel de uitvinder van 120 woorden met twee schrijfthema’s van de week. En die zakdoek heb je op een prachtige plek gezet.
Een hartje voor de licht ironische ondertoon, waarmee al deze ellende wordt tentoongespreid.
@Harrij en @Nel
dank jullie wel.
Ja, die zakdoeken doen het goed bij deze soap in motion.
Dit zou een trilogie kunnen worden met een prachtig zoet einde.
Doch … ik laat het hierbij:-);-P
Dat al veel in de eerste zin zou eigenlijk veel moeten zijn.
verdrietig Mathilde, het werkwoord facetimde kende ik nog niet!
Ja,dat werkwoord bedacht ik ter plekke, José. Ik vraag mij nu af of het met of zonder hoofdletter hoort.
als werkwoord denk ik aan kleine letter, het gaat toch om op facebook zetten, ze ‘faceboekte het bericht’zou ook kunnen, denk ik\