“En voor mij de gazpacho alstublieft”
Twee brede stropdassen zitten aan een tafeltje van de lunchroom pal naast het hoofdkantoor.
“Natuurlijk wil ik Debby niet kwijt. Dat uitzicht is het enige dat mijn dag nog een beetje maakt man! En hoe treurig het ook is voor de kinderen van Rita, zij is momenteel de duurste. We kunnen het linksom of rechtsom keren maar een van die twee zal er uit moeten.”
De andere stropdas probeert nog of het budget niet te rekken valt.
“Dank u. Mogen we nog twee koffie alstublieft?”
“Dat gaat niet Hans. Daarnaast, downsizen en de broekriem aantrekken is toch het credo voor 2014 geworden? Die pil zal geslikt moeten worden.”
“Pak jij vandaag de rekening even?”
de hypocriete managers!