“Sorry, mevrouw. Wij weten dat dit bij u moet aanvoelen als één van de moeilijkste en zwaarste beslissing in uw leven, “ sprak de dokteres op zachte toon tegen de dame.
Amper in staat om nog enige woorden uit haar mond te laten vloeien, snikte de dame.
“H-hoe kunt u-u dit van m-mij ver-langen. D-dat ik… Dat i-ik mijn… M-mijn man zijn le-even… Be-eindig.”
De dokteres gaf een zacht kneepje in de dame haar hand en keek haar meelevend aan.
“Ik laat u even alleen met u man.”
De dame boog haar hoofd boven dat van haar man en plaatste een kusje op zijn voorhoofd.
“S-sorry schat, m-maar ik weet dat j-jij n-niet w-wilt verder l-leven als k… Als k-kamerplant!”
Beste Jaimie Pisonier, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie