Het opengooien en dichtslaan van de voordeur markeert de hartslag van ons huwelijk. Het kent een grillig ritme.
De achterdeur is onze gebruikelijke toegangsdeur, ook voor bezoek. Alleen als de spanningen hoog oplopen, beent zij door de hal naar buiten, op weg naar het station. Vaak is ze binnen het uur alweer terug.
‘Wat moeten we in godsnaam met een AED!’
‘De dokter heeft toch gezegd dat hartfalen op de loer ligt.’
‘Dat los je anders op. Beter eten, meer bewegen en regelmatige controles. Niet met zo’n kostbare defibrillator.’
‘We hadden genoeg geld op de spaarrekening.’
‘De spaarrekening! Zonder overleg! En ik mag dat ding straks zeker bedienen! Ammenooitniet!’
Terwijl ik door mijn benen zak, voel ik de laatste slag.
Themaschrijven blijkt verslaving.
Tijd voor een themavrije dag/week?
Wel een slag, maar niet verslagen.
Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
@Frank Misschien het thema vakantie zonder het woord vakantie te noemen?
@levja dat vind ik een mooie uitdaging.
Zoals bij veel stukjes met dit thema, vind ik het themawoord er hier een beetje teveel bij de haren bijgesleept. Het middenstuk (Wat moeten we t/m Ammenooitniet) vind ik dan ook niet zo sterk.
bijgesleurd of niet, ik vind dat dit stukje meer hartjes verdient
al strijdend ten onder!