‘Ik zal het wel voor je inschenken,’ hoor ik mijn buurmeisje zeggen. Even later huppelt ze mijn tuin binnen met in haar hand een leeg glas.
Eerst schrikt ze, ze verwachtte mij vast niet, maar dan verklaart ze guitig: ‘Mama wil een glaasje water.’
Ze knikt in de richting van mijn regenput en naar de emmer, die er zo verleidelijk boven bungelt. ‘En ik wil er zó graag eens aan draaien…’
‘Dat mag best, maar de put staat al jaren droog.’
Als ik haar teleurgestelde gezichtje zie, krijg ik een idee. ‘Geef je glas en ga mama maar halen.’
Terwijl zij weer weghuppelt, laat ik voorzichtig het glas, gevuld met bronwater uit een fles, in de emmer naar beneden zakken.
Lief, dat gaat een blij gezichtje opleveren
Leuk idee, lief verhaaltje!
Leuk gedaan!
@Irma, wat een lief verhaaltje.
Schattig!
Uit de categorie ‘leugentjes om bestwil’: onbetaalbaar kindergeluk!
mooi Irma