“Dit kan toch niet meer.”, zei hij al zuchtend. “Je lijkt niet te horen wat ik zeg of vraag. Ben ik niet interessant genoeg?” Hij kijkt haar aan, gefrustreerd. “Kijk, dat bedoel ik nu! Heb je me wel gehoord?” Het komt er al roepend uit. “Meneer,” zeg ik, “u moet begrijpen dat uw moeder haar wereld zich niet meer in het nu afspeelt. Ze leeft in haar eigen wereld, gelukkig, omringd door vrienden, haar eigen moeder en vader. Het is niet makkelijk, dat begrijp ik wel, maar ons Mariëttejen is een echt zonnetje in huis. Niet waar, Mariëtte?” Ze kijkt me lieflijk aan en hij, hij kijkt naar mij alsof mijn bovenkamer te huur staat terwijl hij naar buiten vlucht!
Recente reacties