“Naam?”
“Carlos Riviera.”
“Nationaliteit?”
“Mexicaans.”
“Nog iets aan te geven?”
Een benauwd kijkende Carlos schudt van niet. De douanebeambte trekt een paar latex handschoenen uit zijn bureaula. “Wilt u even meekomen, meneer? We moeten u visiteren.”
Carlos steekt twee duimen omhoog naar zijn vriendin, Margarita. Zij grinnikt en zwaait naar hem. Een andere douanier vraagt: “Wat valt er te lachen? Kickt hij hierop?”
“Absoluut niet, maar vanwege zijn uiterlijk wordt hij altijd gecontroleerd. Hij heeft me de hele weg hierheen de kop gek gezeurd over discriminatie vanwege zijn afkomst.”
Schouderophalend constateert de douanier: “Tja, moet hij zich maar niet zo verdacht gedragen. Maar waarom lach jij dan?”
“Twee uur geleden heeft hij vier borden chili con carne naar binnen gewerkt.”
Jawel… in de bonen.
‘k Moest ook lachen.
Ik lig in een deuk. hahahahahaha
Mooi stukje De spatie tussen ‘bonen’ en ‘smokkelaar’ mag weg, overigens
Ik kan me alles bij dit verhaal voorstellen. Van mijn vrouw en zoon mag ik tot de zomer (als deuren en ramen weer even open kunnen) geen uiensoep of knolselderiesoep meer maken.
@unknownskin thx, wordt verwijderd
@G.J. hahahaa, boontje komt om z’n loontje. Ik kreeg er allemaal beelden bij.