‘Klom u als kind vaak in bomen, op hoge muurtjes, op daken, langs de zijkant op trappen? Deed u vuurtje stoken, gevaarlijk fietsen? Haalde u acrobatentoeren uit? Ging u fruit pikken bij de boer of snoepjes in de winkel, wafels bij de juffrouw? Palmde je een zolder in of een lege schuur om er stiekeme dingen te gaan doen?’
Ik bloos en beken: ‘Niets van dit alles is mij vreemd.’
Maar het verdict klinkt goed: ik heb ondernemersbloed.
Thuisgekomen zie ik onder de kriekelaar enkele takken liggen. Ze zien er meer afgescheurd dan afgebroken uit. Ik kijk omhoog en zie door het gebladerte de oranje broek van mijn zoon.
De diagnose is helder. Een duidelijk geval van Blind Carbon Copy.
Prijs je gelukkig! Hij komt achter zijn Playstation uit…
Ik vind de vorm waarin je het giet, met dat ‘interview’ erg mooi gevonden. Ook het niet erg gebruikelijke woord ‘verdict’ is hier helemaal op zijn plaats.
Ik vergat die kriekelaar. Wat een prachtig woord. Ik heb Van Dale geraadpleegd, maar ik wist al wat een ‘Kriek Lambiek’ is, dus ik had ook zo wel kunnen raden dat het hier gewoon om een kersenboom gaat.
@Benny, …als het sneeuwt of als de zon schijnt
@Hay, hier zullen wij van een kriekelaar nooit zeggen dat het een kerselaar is: ander fruit, andere naam.
Dank voor alle harten!
Bijzonder mooi stukje @Hilde
dankjewel Levja
Hilde, schoon stuk.
hahaha Jan P, en dan heb je mij nog niet ontmoet
Hilde, klopt. Maar ga je zien in hemelsblauw :)6
@Hilde. De appel valt niet ver van de boom.
@Marianna, ja en
een boom geeft altijd appels van dezelfde soort, behoudens enten