De wilde krokus stak met zijn lichtpaarse blad boven het parelwitte sneeuwdeken uit. Vergezeld door de goudgele narcis en het weelderige roze van een vroege winterjasmijn deed de aanblik ervan denken aan een wit broodje vruchtenhagel. Door een kier in het gordijn zag Andrea elke zichtbare perk bestrooid met dit schaarse beleg. Ze zou er haast trek van krijgen.
Te midden van de perken aan de voorzijde van het gebouw stond een ijzeren sculptuur. Het beeld tuurde met zijn droevige blik over de landerijen, op zoek naar kleur. Op zoek naar vrolijke, koude stukjes wit met vruchtenhagel. Het kille ijzer was ervan omgeven maar zag het niet. Met een klein lachje om zijn onwetendheid schoof Andrea de gordijnen langzaam dicht.
Sfeervolle beschrijving, mooie woordkeuze. Een boodschap mis ik helaas. Ik ben erg benieuwd hoe deze mooie woorden in de vorm van een gedicht zouden klinken.
Vruchten hagel, altijd aan te bevelen ter afwisseling van gestampte muisjes.
Mooie gedachtensprong!
Hartje plus maak er een mooi weekeinde van!
Chris
AnneJo en Chris bedankt!