Het begon allemaal met een overstroming. Het had jaren niet geregend, dus toen de hemelpoorten opengingen, nam de grond geen water op. Duizend van ons verdronken. Honderdduizenden spoelden weg in kreken en rivieren, of vielen ten prooi aan roofdieren. Als enige van al mijn broers en zussen heb ik het overleefd. Nu het water verdwenen is, maar de grond nog steeds vocht bevat, groeien de planten als razenden. Voedsel! Onze voortplanting is weer gegarandeerd.
Ik wrijf mijn vleugels langs elkaar en rasp met mijn achterpoten langs mijn lijf. Honderden soortgenoten beantwoorden mijn getsjirp, duizenden volgen en uiteindelijk miljoenen. Als deze vlakte kaal gevreten is vliegen we verder, met de wind als gids. Zolang er voedsel is, regeren wij de wereld.
Exodus 4, vers 10
@Lijmstok thx. In tegenstelling tot iets bovennatuurlijks geloof ik wel in de hivemind
Mooi beschreven.