Het zwart witte schilderij hangt mooi boven de bank. ‘Leo, wil je een voor ons maken, maar dan in kleur, ook voor boven de bank?’ ‘Dat kan ik Mam, het duurt alleen een aantal weken en misschien maanden.’. ‘Dat maakt niets uit.’ Maanden gaan voorbij en dan is de dag er eindelijk! Pap hangt het schilderij op, ‘hangt het goed?’ vraagt Mam ‘Ja het hangt goed.’ Vanaf een afstand kijken ze erna. Ze draaien zich om, opeens een slag! Aan de muur hangt geen schilderij, achter de bank ligt het, lijst kapot, glas door het doek. Nooit meer heeft mijn vader het schilderij opnieuw gemaakt, alleen het zwart witte bestaat nog.
Hoi, elma. Leuk je bijdrage hier te zien!
Je verhaaltje rammelt door de gebrekkige interpunctie en de grammaticale onvolkomenheden. Dat is jammer.
Leonardo, dat is inderdaad jammer, maar daar is nu niets meer aan te doen. Volgende keer beter.
@elma je kunt een mailtje met de gecorrigeerde versie sturen naar frank via http://120w.nl/over/contact/