Elke maandag zie ik het meer. Steeds verder raak ik van het ideaal verwijderd. Gelukkig werkt het weer nog mee, en kan ik de was wel buiten hangen. Dat helpt. Maar toch lukt het me niet echt. Ik sorteer heus de bonte en witte was wel. Draai zelfs kookprogrammaatjes. Maar de sneeuwwitte, vlekkeloze status van het ondergoed, tafellaken en servetten verdwijnen langzaam maar zeker. Ik lees ergens dat je citroenzuur moet toevoegen aan het spoelwater. Dan ga ik dat maar eens proberen. Maar wat niet meer echt wit is, wordt het ook niet meer. Het is er nooit meer. Net zoals mijn lieve moeder, wier wasgoed ik tegenwoordig wekelijks was. Omdat zij ineens dood was en ik mijn vader verzorg.
« Soms is het zuur
Sorry voor de rotzooi »
« Soms is het zuur Sorry voor de rotzooi »
Column, Communicatie, Familie
witte was
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Lisette of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Soms is het zuur Sorry voor de rotzooi »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
@Lisette, mooi hoe zoiets als de was je kan doen je kan herinneren aan je moeder. In de eerste zin zou ‘weer’ ipv ‘meer’ beter op zijn plaats zijn denk ik.