Elke maandag zie ik het meer. Steeds verder raak ik van het ideaal verwijderd. Gelukkig werkt het weer nog mee, en kan ik de was wel buiten hangen. Dat helpt. Maar toch lukt het me niet echt. Ik sorteer heus de bonte en witte was wel. Draai zelfs kookprogrammaatjes. Maar de sneeuwwitte, vlekkeloze status van het ondergoed, tafellaken en servetten verdwijnen langzaam maar zeker. Ik lees ergens dat je citroenzuur moet toevoegen aan het spoelwater. Dan ga ik dat maar eens proberen. Maar wat niet meer echt wit is, wordt het ook niet meer. Het is er nooit meer. Net zoals mijn lieve moeder, wier wasgoed ik tegenwoordig wekelijks was. Omdat zij ineens dood was en ik mijn vader verzorg.
@Lisette, mooi hoe zoiets als de was je kan doen je kan herinneren aan je moeder. In de eerste zin zou ‘weer’ ipv ‘meer’ beter op zijn plaats zijn denk ik.