Op een open plek, diep in het bos, verlicht flakkerend kampvuur vijf woonwagens. “Oehoe”, een uil overstemt gespannen gefluister. In het halfduister, gezeten op een boomstronk, stapt de oude blinde Pedro een droomwereld in als hij zijn verhaal begint: “Toen Malia in het kraambed stierf verwisselde Oberon mij met haar zoon. De Roma moesten mij opvoeden, zodat ik het geheim van de liefde voor hem kon stelen.”
Een klein stemmetje vraagt: “En, is dat gelukt?”
Geritsel in de struiken, Pedro draait geschrokken, nietsziend zijn hoofd: “Ben je daar eindelijk Oberon?”
Gillende kinderen zoeken een goed heenkomen. Marco stapt uit het struikgewas: “Goed verhaal Pedro, moet ik elke keer Oberon spelen?”
“Geduld Marco, als ik de liefde vind komt hij zelf.”
Zoals wel vaker op zondag is dit stukje geĂŻnspireerd door de muziek van een liedje: http://www.youtube.com/watch?v=MpItXkwKrcw
Leuk!
Kijk de interpunctie nog even na.
Thx @Lousjekoesje hier en daar wat overbodige komma’s weggehaald, ik hoop dat het zo beter is.
Ja, beter. Allen nog een komma tussen kampvuur en vijf.
Ik vind Hijo de la luna prachtig. In hoeverre is dit stukje geĂŻnspireerd op dit lied? Weet jij wat Mecano precies zingt?