Alexander probeert te slapen. Met een gloeiend gevoel in zijn hoofd en een dood paard op zijn maag ligt hij maar te woelen. Nadisch is me dierbaar, denk hij. Ik wil en kan haar helpen nu ze me zo nodig heeft. Zijn vrouw Dima is echter fel tegen de hulp. Ze vertrouwt Nadisch niet. Vrouwen zijn niet te vertrouwen zegt ze, hebben altijd bijbedoelingen. “Ze wil jou” heeft ze al zo vaak gezegd met haar scherpe mond en vuurspuwende donkere ogen. Alexander snapt Dima wel en begrijpt haar jaloezie en onzekerheid als het om Nadisch gaat. Hij heeft echter geen bijbedoelingen. Waarom moet hij een van deze hem dierbare vrouwen afvallen? De nacht trekt Alexander uit elkaar.
Beste bertbux, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie