Gisteren zwom je nog zo vrolijk rond in je kom, maar vanmorgen dreef je op je rug. Alle leven verdwenen, slechts een omhulsel. En nu? Je bent geen levend wezen meer, je bent verworden tot niets. Samen dragen we je naar de laatste rustplaats. Het kleinste kamertje in huis. We laten je zachtjes zakken en samen zien we je verdwijnen in het riool. Je bent niets meer, je wordt gedumpt als ware je afval. Dag kleine vriend, mij ooit zo dierbaar. Zo sierlijk in je kom. Je bent weg, voor altijd. Alsof je nooit een levend wezen was.
Beste mama audrey, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie