Voor me ligt Marie Aapkes op de operatietafel. Haar toegetakelde gelaat is bleek onder de bloeduitstortingen. Dader onbekend.
Met de techniek waar ik vijftien jaar mee bezig ben geweest kunnen we de laatste beelden zien van mensen die in coma liggen. Ik zou willen dat ik dat niet had gedaan.
Ik ken Marie goed. Te goed.
De ‘thoughtsview hologram’ zal zo haar laatste beelden laten zien. Wie heeft haar zo toegetakeld?
We zien wat Marie zag. Ze kijkt naar beneden, minutenlang zien we de natte straatklinkers met af en toe zicht op de Rodeweg waar ze is gevonden. Dan ineens kijkt ze achterom en we zien de waanzinnige blik van mijn echtgenote. Wij allen voelen de klap van de honkbalknuppel.
Gruwelijk…
Weer een knap thrillerstukje van jouw hand! Hopelijk toekomstmuziek die ‘thoughtsview hologram’. Je bent er iig weer in geslaagd me te laten huiveren…
@Irma, haha, dat is leuk om te horen…dank je wel.
@Desiree En sterk verhaal en goed verteld.
In de eerste zin zou ik “voor me” naar voren verplaatsen omdat de betekenis nu anders kan zijn dan je bedoeld hebt.
eerste en is een
Hai Ineke, dank je, aangepast.
Briljant bedacht Desiree! En heel spannend verteld, met een verrassend eind. Sterk stukje!