Niets en niemand die haar tegen kan houden, zo snel als de wind en sierlijk als een paard schaatst Janneke. Alsof ze droomt, zo mooi schaatst ze. De maan bekijkt haar tussen de wolken door en zorgt voor een sprookjes achtige verlichting, als een spotlight. Ze draait een aantal pirouettes op het ijs en schaatst nu richting het midden van de vijver. Daar remt ze af met een sierlijke draai en staat stil. Met de maan recht boven haar voelde ze zich net een engel maar dat moment werd verstoord door hevig gekraak, grote scheuren in het ijs zogen haar de koude diepte in. Ze werd wakker in haar bed maar voelde nog steeds de koude greep om haar benen.
@ Patrick, Brrr, koude douche na zo’n mooie schaatstocht.
Twee kleine opmerkingen;
Sierlijk als een paard?
sprookjesachtig mag aan elkaar
Verrassend einde, goed stukje Patrick.
Net als Desiree viel ik over het sierlijke paard… Dat is wel het laatste dier dat ik met sierlijk associeer. Eerder een zwaan…?
In de laatste zinnen switch je ineens naar verleden tijd, die zou ik in tegenwoordige tijd houden.
@Patrick Wat een nachtmerrie.
Ik sluit me bij de opmerkingen van Desiree en Inge aan.
@Patrick: Los van die opmerkingen: Een heel aardig debuut hier te 120w!
Ik heb er van genoten zeg.