‘Mensen die herinneringen ophalen, kijken teveel achterom. Alsof ze geen toekomst meer hebben. Geef mij maar een een meeslepend leven, uiteraard met een stukken jongere man,’ zwijmelt een goed geconserveerde vrouw. Haar vriendin knikt instemmend.
‘Zonder verleden geen heden,’ flap ik eruit. ‘Hoe zou u het vinden als u er achterkwam dat uw oma in een naamloos graf ligt van een krankzinnigengesticht? Nog steeds iets om over te zwijgen? Of biedt zo’n bizar verhaal een gegarandeerd succes op het scoren van een toyboy?’
De dames staren me aan alsof ik ontsnapt ben uit een gesloten inrichting.
‘Doe de groeten aan uw jonge adonis.’ Het groene blaadje van hun verdorde moestuin. Schoffelen maar.
Ik ga voor klimop, dat blijft immer groen.
@Geertje goed bedacht.
Slotzin helemaal top.
Goed geschreven in ieder geval. Geen mening over het onderwerp en standpunt.
Geertje, ik snap de overgang niet helemaal van adonis naar een graf. ”Het groene blaadje van hun verdorde moestuin. Schoffelen maar.’ Vind ik erg leuk.