Haar gezicht boven het mijne, lange zwarte haren beroeren mijn gelaat. Als een zwoele zomeravondbries strijkt haar adem langs mijn voorhoofd. Zacht toucheren vingers mijn wang. Met de intensiteit van een sirocco staren donkerblauwe irissen onder lange wimpers me aan. Diep, vanuit mijn onderlijf borrelt een kreun omhoog.
Glimlachend, met haar wijsvinger op mijn lippen, stopt ze me.Traag boetseert haar volle mond de woorden: “Rustig maar,†terwijl ik overeind wil komen om de zweetpareltjes op haar bovenlip te vangen. Haar tong kromt zich achter hagelwitte tanden. In slow motion bereiken de woorden mijn hersenen. Ze knipoogt. “De koorts is gezakt. Nu je hartslag nog. Kan ik nog iets voor je doen?â€
Gedwee zak ik terug in de kussens. “Nee, zuster.â€
Gaat het weer een beetje @G.J.?
@Levja ’t was ff moeilijk
Wat jammer nou dat ik op het moment helemaal niks mankeer.
@Hay Een klein onschuldig gevalletje stress kan je toch wel ergens oplopen?
@G.J. Jee, zo’n zuster zou zelfs ik willen hebben,
@Desiree, jammer genoeg ik ook
Haha, leuk GJ
@Inge thx!
Mooi geschreven, grappig eind. Hopelijk komt het ooit weer goed met die hartslag…
@Irma thx! Typisch dat die hartslag wel meevalt als ik alleen ben
@G.J. Mooie climax!
@Jan, dank je