Aan de hand van mijn moeder loop ik mee over de straat, hard stappend om haar bij te houden. Vanaf de andere kant van het plein nadert een zwierige vrouw met grote rosse krullen en een wijde rok. Bent u mevrouw Thuis? Vraagt ze. Mijn moeder knikt achterdochtig. “U begrijpt uw man niet!” verkondigt de vrouw en verdwijnt vervolgens heupwiegend uit beeld. Mijn moeder schreeuwt haar na: “Hij Ãs ook niet te begrijpen!” ’s Avonds legt mijn vader mij mijn sommen uit. “Papa, ik begrijp jou wél hoor!” zeg ik. Mijn moeder laat de theepot uit haar handen glippen, in duizend scherven.
Beste Hanneke Thuis, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie