“Ik wil geen hagelslag”, zei de jongste gedecideerd.
Het was lente en alles gebeurde weer. Bomen vol knoppen, vogels fluitend. De vijver zat vol met kwakende kikkers die op en onder elkaar zaten en waarvan we het moeilijk vonden uit te leggen waarom dat was. Ja, weet zo’n kind veel en op dat moment besef je dat zoiets later ook nog wel aan de orde komt.
Verderop zagen we een bergje met zwarte vlekken. Toen we dichterbij kwamen bleken die vlekken kluiten mieren te zijn, die zo door elkaar krioelden dat het op de een of andere manier leek alsof er een doos levende hagelslag was leeggegooid. En dat hadden we dus niet moeten zeggen waar de jongste bij was.
@Mas Goed geschreven. Mooi plot.
De zin die begint met: “Toen we dichterbij kwamen” loopt niet helemaal goed.
@Ineke. je hebt helemaal gelijk. Ik heb die zijn een paar keer veranderd, waardoor er iets niet helemaal loopt. Maar ik kan het helaas nog niet wijzigen (nog geen veelschrijver…). Er staat een woord te veel in. En dan moet er ergens anders een woord worden toegevoegd. Want het moeten wel 120 woorden zijn! Ik heb wel een idee, maar hoe geef ik dat door?
@Mas Ja, het was te zien dat je met die zin aan het werk was geweest. Het beste kun je contact opnemen met DeFrank via de link contact, links onderaan de thuisbladzijde.
Je hebt inmiddels 14 stukken geplaatst, je zou ook gelijk kunnen vragen of je de status van Veelschrijver kunt verkrijgen.
Geweldig leuk! Jongste lust vast ook geen kokintjes meer als je dat associeert met konijnenkeutels