Eén jeugdherinnering? Ik kom er in om, ze dringen zich op. Gevraagd en ongevraagd, in wakkere staat of al dromend. Het is goed, het klopt. Maar het is ook pijnlijk en verdrietig. Ik voel weer wat hart-zeer betekent. Het komt door mijn moeder. Ze was al op leeftijd, achtentachtig. Maar zo levend, zo jong van geest, zo geinteresseerd nog. En zo warm en liefdevol. En ineens was het goed mis met haar. Op vrijdagavond kreeg ze vreselijke pijnen, en op dinsdagochtend heel vroeg stierf ze. Ik lag naast haar in de ziekenhuiskamer. Ik waakte bij haar, maar sliep net toen zij vertrok. Met zeventien familieleden dragen we nu mijn vader. We halen herinneringen op, massa’s. Het was zo goed samen.
Mooi.
mooi portret van je moeder, al was je toen niet jong meer