Ik heb er meerdere. Allemaal herinneringen. Op een fiets een helling af in Frankrijk toen ik 10 jaar was. Handremmen waar ik met mijn kleine handjes niet bij kon, een bocht met kiezels in het verschiet … de knikker op mijn hoofd waar ik tot 3 jaar geleden een verschrikte kapper altijd voor gerust moest stellen … maar de meest indrukwekkende herinnering gaat anderhalf jaar terug. Angstig keek ik in de ogen van je vader voordat ik out ging. Een uur daarvoor was besloten dat er niet langer gewacht kon worden. Nog altijd kruipen de koude rillingen over mijn rug als ik terugdenk aan die nacht. Maar zo warm word ik van binnen als ik jou op mij af zie komen rennen.
« Observatie
Bibliotheek »
« Observatie Bibliotheek »
Mensen
Littekens
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Valerie Bos of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
-
Op 23 feb 2013 om 13:15 schreef Gerda Hulsebos het volgende (5w):
Mooi! vooral aan het einde.
Reageren
« Observatie Bibliotheek »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Hoektand)
Recent
- Zinggaal
- Geen avondklok voor talkshows
- De meeste honden deugen wél
- Subliem
- Monteverdi’s nalatenschap
- Doe niet zo kattig!
- Kroontje
- 1064 Ëš Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
Beste Valerie Bos, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie