Na het startschot los ik op in een zee van lopers, die zich als een veelkleurige vloedgolf over de promenade stort.
Tot het tienkilometerpunt lig ik exact op schema. Dan wordt het windstil en brandt de zon steeds ongenadiger. Bij de waterpost grijp ik naast de eerste beker. De tweede laat ik vallen. Maar ik móet verder. Mijn verstand gaat op nul, mijn blik op oneindig.
Zweet prikt in mijn ogen, mijn tong lijkt van leer. Een luid gezoem vult mijn hoofd. Even lijkt het of ik slaap. Dan zie ik iemand bij de finishlijn, badend in een helder licht.
Petrus schudt zijn hoofd. ‘Waarom kom jij zo bezweet binnenvallen?’ vraagt hij. ‘In de hemel hebben we echt geen douches.’
Dit is een variatie op mijn stukje ‘Over de streep’ (niét dat van Jelstein…), dat over schaatsen ging. Een duurloop kan ik me echter heel wat beter voorstellen, want schaatsen kan ik niet, maar ik heb wel een stuk of tien halve marathons gelopen. Ik liep liever in kou als hitte, maar maakte één keer (in Eindhoven) de fout toch bij meer dan 25 graden van start te gaan. Ik hoorde later dat ik op het oog normaal over de finish kwam, maar van de laatste tien kilometer herinnerde ik mij na afloop absoluut niets meer. Mijn fictieve stukje had op die dag zo maar nonfictie kunnen worden…
@Harry, ik vind het prachtig beschreven.
geweldig einde
Dank je wel, Gerda.
Uit eigen ervaring schrijven vind ik vergeleken met pure fantasie altijd wel iets bijzonders hebben. Ik probeer dat in mijn schrijven een beetje af te wisselen. Hier zit van allebei wel wat in, denk ik.
@Harry.
Gaat mij net zo. Meestal worden fantasie-stukjes echter ’t meest gewaardeerd.
Dat geeft niks, ik schrijf wat ik beleef (-de) en voeg een snufje toe.
Een beetje van mij en een beetje ‘van mij mag’t „ :))
Goed geschreven met een verrassend eind. 10km hardlopen is nog net te doen, maar daarboven speel je met je leven.
@Fons
Nee hoor, als je goed getraind hebt (bij mijn atletiekclub hielden we zo’n 90 km per week aan) en als je weet hoe je krachten te verdelen hoeft die afstand van dik 21 km geen enkel probleem te zijn. Maar een combinatie van warm weer en te weinig drinken kan van een halve marathon wél een gevaarlijk avontuur maken. Dat weet ik uit ervaring.
Dan sprak ik voor mezelf, minder getraind, meer gerookt.
Waar komt al dat hemelwater dan vandaan?
Stukje graag gelezen.
@Levja
Als het regende, zei mijn oma wel eens ‘Kijk, de engeltjes zijn weer aan het plassen’.
Is de subtitel “Over de schreef”?
@Hay, mooi verteld!
Gods onmogelijk die Petrus, als iemand niet over water loopt hoeft het van hem niet
@Jelstein
Zou kunnen, al associeer ik ‘over de schreef gaan’ toch eerder met andere zaken, zoals in ‘Nu ben je met je gestook toch echt over de schreef gegaan’. Volgens mij heeft het gewoonlijk een negatieve bijklank.
@G.J. van Gisteren
Als ik de bijbel nog een beetje ken, is Petrus een zeurpiet en een opportunist. Hij zal zijn baantje als portier wel gekregen hebben om ongewenste bezoekers af te schrikken…
WIKIPEDIA
n het Nederlands kent men het woord schreef vooral van de uitdrukking “over de schreef gaan”: een vastgestelde grens overschrijden. Het spreekwoord ligt oorspronkelijk bij het oude Griekenland. De steengraveerders, die teksten schreven in steen, moesten eerst de eind- en beginpunten uitkerven om hun letters in te vormen (de schreef).
Mooi stuk Hay! Gevaarlijk als je toch iets over je grenzen gaat… De finish halen is niet alles Mooi naar het verrassende einde toegeschreven.
@Jelstein
Dat had ik zowel bij Wikipedia als Van Dale ook nog eens nageslagen. Toch zegt mijn gevoel mij nog altijd dat de uitdrukking ‘over de schreef gaan’ gewoonlijk in een negatieve context gebruikt wordt.
@Inge
Gelukkig liep het in werkelijkheid minder dramatisch af. Maar bij die bewuste halve marathon (in Eindhoven) was ik de film van de laatste kilometers en de finish naderhand echt helemaal kwijt. Ik schijn in de laatste meters mijn broer, die ook meedeed, nog ingehaald te hebben.
@Hay Een zeer onverwacht einde.