Je bent jong, veerkrachtig en energiek. Je speelt vol overgave in de zandbak van het kinderdagverblijf. Meerdere keren ben je gewaarschuwd. Toch ga jij door met jouw spelletje tot het moment waarop je uitglijdt. Je valt niet op je handen en niet op je knieën. Nee, jij valt direct op je prachtige engelengezichtje. De leidsters schrikken zich rot omdat zij een schreeuw vanuit jouw diepste horen komen. Eén van pijn, van verdriet maar vooral ook ongeloof. Je voorhoofd wordt steeds dikker en intens rood. Je vel is door de stenen er vanaf geschraapt. Ik had het voornemen je bij een modellenbureau gaan opgeven voor een fotoshoot. Daar wacht ik nu mee. Toch zie ik nog steeds jouw schoonheid stralen.
De tweede persoon is heel moeilijk. Goed gedaan!
@deverrijking mooi hoe je jouw eigen pijn en liefde onbenoemd toch4 laat doorklinken door de woordkeuze
@DeVerrrijking Dat is weer eens een andere invalshoek m.b.t. het weekthema.
Kijk nog even naar deze zin:
– Ik had het voornemen je bij een modellenbureau gaan opgeven voor een fotoshoot.
@Leonardo, volgens mij is dit een ik-verhaal.
Er wordt in gedachten tegen en niet over een ander gesproken toch?
Benieuwd hoe dit afloopt! Goed in de gaten houden hoor.