Ik kreeg een bezorgd bericht over mijn doen en laten op 120woorden. ‘Of ik er nog wel zin in had.’
Natuurlijk heb ik er nog wel zin in. Ik zit nog lang niet in de pen-pauze. Ik tik er nog steeds op los. Maar ik merk ook dat het voor mij lastiger word om langere stukjes te schrijven. Daarom heb ik besloten wat vaker een langer stukje te schrijven. En die verschijnen gewoon op mijn weblog.
En die stukjes zijn een daverend succes. Omdat ik zo goed ben weet je wel. Maar ik blijf gewoon mezelf hoor. Geen kapsones.
Ik hoop dat ik jullie hierbij voldoende geïnformeerd heb over mijn doen en laten en zal binnenkort weer een stukje voor
Ik was, na lange afwezigheid, vol lof over het niveau van de stukjes. Echte proza-pareltjes zonder persoonlijke besognes of nieuwsbeschouwingen. En verhip. Daar popt DF weer op met een dissonant. Zat ik niet op te wachten.
He Defrysk, keep it going! Dat je de laatste zin zo eindigt, betekent dat ik je weblog moet gaan lezen…of ben ik wel erg creatief?
@Desiree Dat is een knipoog naar de 120woorden limiet. Mijn weblog lezen, graag.
Ik voel me vereerd.
Ik heb soms ook geen zin om mijn zin af te
Alweer een meta-stuk te 120w.
Groot gelijk.