Dit verhaal is geen fictie, evenmin als de napijn die nog niet geheel is verdwenen. De ervaring was beslist de moeite waard. Met een vlijmscherp gespietst takje van een onbekende boomsoort kraste Gowon de meest waanzinnige figuren op mijn glad geschoren borstkas. Ook mijn armen moesten eraan geloven en even later mijn wangen. Het bloed uit de oppervlakte-aderen vloeide zacht over mân huid en werd achteloos met droog gras weg gewreven. Nigeria was mijn Walhalla. Na een scala van stalen penetraties die ik me in obscure buurten van Amsterdam had laten welgevallen, was dit beslist het âje van hetâ van hoe je je lijf kunt verwennen met authentieke expressies van lichaamskunst, uitgevoerd in een verpletterend patroon van littekens als huiddecoratie.
@Fons Wanneer ik de eerste zin oversla lees ik een aardig verhaal, maar goed uitgewerkt vind ik het niet.
Wat die eerste zin betreft:
– Dit verhaal is geen fictie, evenmin de napijn die nog niet geheel is verdwenen, maar het was beslist de moeite waard.
Hier staat oa dat dit verhaal niet de napijn is die nog niet geheel verdwenen is.
Er staat ook dat het verhaal de moeite waard was. Ik neem aan dat bedoeld wordt dat de ervaring de moeite waard was
– er aan
Is in dit geval Ă©Ă©n woord
– oppervlakte-aderen
Een nieuw woord?
Wanneer er uit meerdere aders tegelijkertijd rijkelijk bloed vloeit vraag ik me af of vegen met gras afdoende is
– een verpletterend patroon van potentiĂ«le littekens als huiddecoratie.
Ik zou denken: een verpletterend patroon van littekens als potentiële huiddecoratie.
@Ineke. Svp: beter (sneller) lezen.
‘de napijn’ is (net zoals het gehele verhaal) ‘geen fictie’. Merkwaardig dat je ‘de napijn’ koppelt aan ‘het verhaal’.
‘De napijn’ was de moeite waard, maar jij leest dat ‘het verhaal’ de moeite waard was.
Als schrijver trek ik het me wel aan dat ik een lezer op het verkeerde been heb gezet, maar als ik het terug lees, snap ik niet hoe dat misverstand kan zijn ontstaan.
Hoe lezen anderen het?
Oppervlakte-aderen, lijkt me beter dan oppervlakteaderen. Droog gras is dan afdoende.
@Fons
Goed geschreven stuk.
Ineke schreef in een reactie op een stukje van mij dat een streepje ok is tussen twee klinkers. Vreemd dat ze bij jou het tegenovergestelde advies geeft.
Wat je verhaal betreft: Ik had geen moeite me in te leven.Het lijkt erop dat Ineke
eerder taaltechnisch dan inlevend / verbeeldend leest, waar op zich niks mis mee is, maar het kan het voor de schrijver wel uitmaken.
Bij dit stukje was mijn eerste gedachte alleen: Goh, hij begint met dezelfde zin als het stukje van Unknownskin.
Dat vond ik eerlijk gezegd een beetje flauw, gezien je reactie daarop.
Maar ieder mag uiteindelijk zelf bepalen watâie schrijft, toch?
Het begin was natuurlijk een knipoog naar hetgeen ik hierover eerder schreef. Ik wilde wel een voelen hoe het is om die binnenkomer te gebruiken.
@Gerda, ik schreef niets over het streepje in ‘oppervlakte-aderen’. Ik vroeg of het een nieuw woord was.
@ Ineke Wolf, Sorry, dat komt dan omdat Fons het ook ook noemt in zijn reactie:
â Oppervlakte-aderen, lijkt me beter dan oppervlakteaderen. Droog gras is dan afdoende”
@Gerda en @Fons Elke ader heeft een eigen naam, oppervlake-aderen hoort daar niet bij.
In het gezicht liggen dicht onder de oppervlakte wel enige aderen, maar die kunnen hevig bloeden wanneer ze geraakt worden.
@ Ineke, Wat de aderen zelf betreft zal je gelijk hebben, mij ging het enkel om het tussenstreepje.( Ik had de laatste 2 zinnen gekopieerd en geplakt)
@Gerda wellicht ten overvloede, je moet iets bekijken in zijn context.
@Fons Jij gebruikt in de tussenzin het woord âevenminâ. De betekenis van dit bijwoord is âook nietâ.
Er staat dus: âDit verhaal is geen fictie, ook niet de napijn die nog niet geheel is verdwenen, maar het was beslist de moeite waard.â
Wanneer je bedoelt dat de napijn geen fictie is, dan zou je âevenmin alsâ moeten gebruiken als een voegwoordelijke combinatie.
Middels âevenmin alsâ worden twee zaken met elkaar vergeleken. Met alleen âevenminâ wordt aangeven dat het Ă©Ă©n niet (…) en het ander óók niet.
De betekenis van de zin zoals door jou geschreven, is niet de betekenis welke je bedoeld hebt over te brengen.
Er staat echt dat dit verhaal geen fictie is en dat dit verhaal evenmin de napijn is. Napijn die nog niet geheel is verdwenen. Maar het verhaal was beslist de moeite waard.
Wat tussen kommaâs staat hoort bij elkaar, dat is de tussenzin. Het âhetâ uit het laatste stuk van de hele zin slaat terug op het verhaal uit het eerste deel van de zin (verhaal is een het-woord). Dient het laatste deel van zin op het middelste stuk te slaan, dan zul je de formulering moeten veranderen.
Lange zinnen kunnen vaak verwarring oproepen, niet alleen voor lezers, ook voor schrijvers. Het is dan beter de zin op te delen in twee of meer zinnen.
Het is hier niet de(ze) lezer die op het verkeerde been is gezet. Het is de schrijver die een zin heeft geconstrueerd welke grammaticaal gezien niet klopt.
@Ineke. Je opmerkingen zijn steekhoudend (zoals zo vaak). Het stukje is nu op diverse punten aangepast. Bedankt voor je kritische blik.
@Fons Zo leest je stuk veel lekkerder!