Mijn lichaam is heel wat gewend, ik kan met weinig voedsel weken in de woestijn overleven. Mensen dichten mij bovennatuurlijke krachten toe.
Ik kijk mijn ogen uit.
De zaal staat vol uitbundig geklede mensen en op een verhoging zit de gastheer met naast zich zijn vrouw. Het is doodstil op het geritsel van de kleren, het geklingel van de sieraden en het geschuifel van de dansende voeten van de vrouw die mij draagt na. God wat is zij onwerkelijk mooi.
Alle ogen zijn op ons gericht. De blikken rusten langer op haar dan op mij.
Dan zegt de gastheer: ‘Salomé, met jouw dans kan ik je niets weigeren.’
Terwijl het leven langzaam uit mijn hoofd trekt, geef ik hem gelijk.
Tja, die Johannes had z’n hoofd er niet ( meer) bij.
Geschui f el ( niet v)
#hadeke “gekleedde” moet “geklede” zijn.
Mijn kop eraf als ik geen gelijk heb, Joh.
Tja als je je hoofd er niet bijhoudt maak je fouten. Dank @jelstein en @gerda, aangepast.
@Hadeke, bijzonder verhaal weer.
Ik moest het even naslaan om weer te weten wiens hoofd op die schaal lag. Uit het hoofd wist ik het niet meer…
@Hadeke Knap verteld.