Je kunt je allerlei zorgen en toekomstige problemen in een nanoseconde voor de geest halen, als je ouder bent van twee jonge kinderen. Met welke lastige en gewetensvragen ze je zullen testen tot het moment dat ze beseffen dat jij, zijn of haar pappa, ook maar een mens bent met fouten en gebreken. Gelukkig ben ik niet zo’n doemdenker. Met enig genoegen verheug ik me als het ware met toekomstig jeugdsentiment op het feit dat ik misschien ooit mijn dochter voor de eerste keer mag troosten als haar prille hart door een kalverliefde wordt verscheurd.
Maar mijn jongste zoon zal straks vragen hoe hij aan die grote streep op zijn borstkas komt. “Dat is pappa’s litteken jongen”, zal ik antwoorden.
@Lijmstok; aangrijpend en herkenbaar. Littekens komen in vele vormen.
PRACHTIG
@Lijmstok Mooi geschreven.
@ Lijmstok ; Indringend verhaal.
@ Ineke Wolf
Het kan toch niet „papa’s litteken’ zijn het op lichaam van de jongen ?
Het kan wel door papa veroorzaakt zijn, maar dat staat er niet.
@Gerda de vader hoeft het litteken niet persoonlijk veroorzaakt te hebben. Terwijl het tegelijkertijd wel alles met de pijn van de vader te maken kan hebben.
De schrijver laat de lezer hier in het ongewisse, dat geeft mogelijkheden te over om zelf een invulling te bedenken voor het hoe, wat en waarom.
@ Ineke;
In dit geval kan ik het niet met je eens zijn.
@Gerda Dat hoeft gelukkig niet ;-0
Heb je ook naar de titel gekeken? En geprobeerd die in te passen in het verhaal?
@ Ineke. Zeker, en het verhaal op zich doet me echt wat.
Mede vanwege mijn eigen ervaringen. Dan toch vind ik die zin niet kloppen.
Het verbaasd mij dat jij dat niet ziet.
Een litteken in mijn vel kan nooit jouw litteken zijn, het kan hooguit door een gebeurtenis zijn achtergebleven en daardoor een ‚aandenken’ zijn aan de persoon die de wond ( snee) aanbracht.
Mooi Lijmstok!!
Ik moet heel eerlijk zeggen dat het wel even duurde voor het kwartje viel bij mij.
@ iedereen: 212 woorden voor een stukje van 120w max. Schoen/wring+doel/voorbij/schiet=beter stukjes schrijven volg keer
@lLijmstok
Het stukje is heel mooi geschreven, alleen is mij die laatste zin niet duidelijk.
@Lijmstok Wat hier niet klopt is “mijn jongste zoon”. De ik heeft het over twee jonge kinderen. Eerst wordt de dochter genoemd, en dan de jongste zoon. Dat impliceert dat er ook een oudste zoon zou moeten zijn.
heb het verhaal meerdere keren moeten lezen. Laatste zin is voor mij wat onduidelijk. Jammer, want dat is voor mij in het verhaal dan onbevredigend.