Het is zo’n elementaire dreun dat je je niet kunt voorstellen dat hij niet allang bestond. Toch dateert hij pas van 1962, de groep The Routers, waarin Scott Engel die later nog heel gevoelig zou gaan zingen.
Let’s go, de cheerleaders op de hoes suggereren dat het voor een speelveld is – misschien wel voor wat ze in de VS voor voetbal verslijten. Maar op de Franse velden werd het, via coverversies, ook gescandeerd. En zo kwam het op straat terecht in mei 1968, Ce n’est qu’un début, continuons le combat.
“Dit is het begin, wij gaan door met de strijd,” werd dit in Nederland.
En met het ritme in gedachte wil ik vragen: dat begin, komt daar nog iets achter?
Recente reacties