Schrijf mee!
« »

Column, Communicatie

Herinnering

2 januari 2013 | 120w | Tjitske Buwalda | 0

In gedachten neem ik de zesenveertig woningen waarin ik als kind en later in mijn huwelijk gewoond heb even door. Dit gaat gepaard met een lach en een traan. De gewenning verliep dan ook niet altijd zonder slag of stoot. Er waren mijns inziens ook altijd aanwijsbare redenen om te verkassen. Dat heb je vast van je moeder, werd er wel eens gezegd en dat moest ik beamen. De oudste ging het huis uit en mijn man en ik maakten plannen, voor als de jongste ook zo ver was. Een fatale hartstilstand gooide roet in het eten en mijn zoon woont nu op zichzelf. Morgen krijg ik de sleutel van mijn nieuwe woning. De zevenveertigste en vast niet de laatste.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Tjitske Buwalda of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »