In gedachten neem ik de zesenveertig woningen waarin ik als kind en later in mijn huwelijk gewoond heb even door. Dit gaat gepaard met een lach en een traan. De gewenning verliep dan ook niet altijd zonder slag of stoot. Er waren mijns inziens ook altijd aanwijsbare redenen om te verkassen. Dat heb je vast van je moeder, werd er wel eens gezegd en dat moest ik beamen. De oudste ging het huis uit en mijn man en ik maakten plannen, voor als de jongste ook zo ver was. Een fatale hartstilstand gooide roet in het eten en mijn zoon woont nu op zichzelf. Morgen krijg ik de sleutel van mijn nieuwe woning. De zevenveertigste en vast niet de laatste.
@Tjitske kun je aangeven hoe het komt dat je je stuk een column hebt genoemd?
Columns kunnen m.i. ook persoonlijk zijn en het leven van alledag beschrijven.
@Tjitske Een column kan overal over gaan, ook over allerlei dagelijkse gebeurtenissen. Wat ik hier mis, dat is dat je een bepaalde mening/opinie ventileert. Het prikkelt niet, het daagt niet uit. Jouw stuk lijkt meer op een mijmering, een overdenking.
Daar heb je gelijk in Ineke. Een mijmering was meer het juiste woord geweest om mijn gevoelens tot uiting te brengen.