Oh nee, ze zette hem nooit op!! Hij was aangeprezen als een “wijs brilletje”, genoeg reden voor haar als tienjarige om het ding helemaal te verafschuwen. De rode koker waarin hij zat werd de hoes voor een heel bijzondere vulpen, die ze nooit liet zien. Totdat haar ouders na een half jaar een keer vroegen aan de meester of ze haar bril wel droeg. Tot hun verbijstering wist de leerkracht niet eens dat ze er een zou moeten hebben. Het geheim kwam uit. Ze kan de verstijving in haar lijf nog voelen toen haar vader aankondigde dat hij eens goed met haar moest praten. De bril bleef ongedragen. De geur van de koker nooit vergeten. Lenzen brachten jaren later redding.
Recente reacties