Het touw breekt. Aargggh, mijn voeten verliezen grip, de grond brokkelt af. Naar beneden tuimelend grijp en zoek ik naar houvast. De tijd vertraagt, milliseconden worden minuten. Mijn bestaan flitst aan me voorbij, terwijl ik val.
Een doffe klap, lucht wordt uit mijn longen geperst. Mijn val breekt op een smalle richel, brokstukken kletteren langs me de diepte in. Mijn momentum dreigt me verder de afgrond in te storten. Panisch klem ik me aan de berg vast. Razend probeert mijn hart zich naar buiten te werken, een brok in mijn keel snijdt mijn adem af.
Blind zoek ik een reddingslijn. Het ruisen verdwijnt uit mijn oren, uit de verte hoor ik: “En daarom verlaat ik je.” De richel breekt af.
Geinspireerd door De Dijk: Bloedend hart.
Ja, mooi.
@GJ, spannend!
– Razend probeert mijn hart zich naar buiten werken
Het woord “te” mis ik hier.
En bloeddruk in je hals?
@Ineke Thx, het de laatste paar zinnen omgegooid. Klopt nu beter.