Ik rijd van Rotterdam naar Delft. Het is donker. De auto achter me zit dicht op me. Hij haalt me in, ik kijk opzij, vier “mannen” zwaaien en grijnzen naar me. Vlak voor me voegen ze weer in. Ze minderen snelheid. Ik, noodgedwongen, ook.
Als de snelheid mij te laag wordt ga ik er voorbij. Ik kijk niet opzij. Weer zitten ze vlak achter me. Weer halen ze me in. Weer minderen ze snelheid. Ik haal in en het “spel” herhaalt zich.
Uiteindelijk neem ik op letterlijk het allerlaatste moment de afslag Delft-Zuid. Eigenlijk te laat, maar mijn Renaultje 4 laat mij niet in de steek.
Ontsnapt. Waaraan?
Mijn hart bonst en ik rijd, veel te hard, naar huis.
te vroeg, de volgende afslag leidt baar Ikea
Die is pas veel later gebouwd.
Zulke volgers wil niemand, toch?