Schrijf mee!
« »

Communicatie

Een vod van een poets

10 juni 2013 | 120w | Levja | 15

“Duidelijk te zien dat ik een Valentino Garavani ben.”
De poetsdoek op het aanrecht kijkt hautain naar beneden. De dweil op de grond blikt schamper omhoog en zegt lodderig:
“Ach, ik ga merk- en naamloos door het leven. William Shakespeare zei al dat wij van dezelfde stof zijn als onze dromen.
En kijk maar wat er van ons is terechtgekomen. Vroeger werden we met een kar opgehaald. Dan brachten we geld op en werden we gerecycled tot papiergeld. Zo bleven we waarde houden. Nu eindigen we als een oude dweil of als haute couture poetsdoek.”
“Altijd zo lomp, zo laag-bij-de-gronds. Je bent echt een grove boendoek.”
“Lompen, dat is wat we nu zijn.” En de dweil lacht zich het schompes.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Levja of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

29 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »