Mijn jonge jaren liggen ver achter mij: mijn lente en mijn bloei zijn voorbij. Ik zit in de herfst van mijn leven.
Gelukkig is de herfst de mooiste van de vier seizoenen.
De vruchten van gedane arbeid maken het leven aangenaam. Ik mag en kan genieten van de rijke kleurschakeringen die het leven biedt. Wie er oog voor heeft, ziet dat het leven niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Het is de mens met al zijn beperkingen die het leven niet doorgrondt.
Mijn beschouwing is dat “De Mens” pas in de lente van zijn ontwikkeling is met nog een lange weg te gaan. De vraag is wel of er ooit een herfst – laat staan winter – voor de Mensheid zal komen.
Recente reacties