Om twee uur ’s nachts schrik ik wakker van het schelle geluid van de deurbel. Het angstzweet breekt me uit. Daar zal je hem hebben, vader die me naar huis wil halen nadat ik zonder zijn instemming voorgoed het ouderlijk huis verliet. De angst voor hem is nog even groot als voordat ik vertrok. Ik sluip naar de deur en kijk door het spionnetje. Vreemd, er is helemaal niemand! Het blijkt een nare droom te zijn geweest. Bibberend kruip ik weer onder de dekens en val in een droomloze slaap.
De volgende morgen brengt mijn broer bericht: “Pa is dood, hij stierf om twee uur vannacht aan een hartinfarct.â€
Ik ben een toeval nabij als ik me de droom herinner.
@Gerda Toeval bestaat niet, toch?
@illce
Ik denk dat er in het onderbewustzijn
meer meespeelt dan we kunnen bevroeden
Weer een mooi stukje!
@Irma
Dank je.
(soms is een verhaal te waar om ‚mooi’ te zijn)
@Gerda, mooi verhaal.
@Desiree
Dank je.
@Gerda Wat een droom en wat een toeval!
@Ineke
Tja, en laat het nou ook nog eens echt zijn gebeurd, toen ik 18 was,
@Gerda daar was je toen mooi klaar mee
@Ineke, inderdaad, wel spannende tijd, toen.
Ben gelukkig allang mijn jeugd te boven
@Gerda geen nare dromen meer?
@Ineke
Nee hoor, ik ben al ouder dan mijn vader was toen hij stierf.
Is al 42 jaar geleden.
@Gerda Gelukkig. De afwezigheid van nare dromen dan
@Ineke
Dank je, lief dat je er naar vroeg