Wij kennen verder niemand en net als we besluiten afscheid te nemen, trekt het gesprek achter me mijn aandacht. Ik leg ik mijn vinger op mijn lippen en fluister dat die twee achter ons het over een parenclub hebben. We luisteren.
‘De meisjes konden er geen genoeg van krijgen.’
We kijken elkaar geamuseerd aan. We leunen achterover om niets te missen.
‘Maar voor Annet was het toch te veel van het goede. Hij was ook wel erg groot.’
‘Gelukkig hadden ze een passende oplossing.’
We houden onze adem in.
‘Wel fijn dat ze ook nog een pony hadden.’
Het duurt een volle seconde voor het kwartje valt. Teleurgesteld vertrekken we. Maar zeg nou zelf, parenclub, paardenclub, hoe weinig scheelt het.
@Conny Leuk verhaal en leuk geschreven.
Een paar opmerkingen:
– Ik leg ik mijn vinger op mijn lippen
De tweede ik is niet op zijn plaats.
– Maar zeg nou zelf,
De komma kan heel goed een dubbele punt zijn
Dank je voor je commentaar, Ineke. Wonderlijk toch dat je een verhaaltje twintig keer kan doorlezen en zo’n woordje steeds weer over het hoofd ziet!
Over die komma heb ik inderdaad getwijfeld, maar zonder dat ik weet waarom, heb ik een hekel aan een dubbele punt.
@Conny, leuk geschreven. Zo uit het leven gegrepen.
Dank je wel, Desiree
Haha, leuk Conny
@Conny, wie heeft dat niet, zo nu en dan? Tig keer kijken en het nog niet zien.