Zijn lunch bestaat uit een stukje snelweg met doorgetrokken streep. Hij haalt nooit niet in. Ook geen tijd. Meestal stopt hij een kwartiertje. Zomaar even met zichzelf en de radio. Misschien een verlopen krantje erbij met vervaagde nieuwtjes. De ruitenwissers vegen de voorruit schoon. De binnenkant is beslagen. Met zijn vinger tekent hij een naam. Niet afgekort. Haar volle naam is mooier. De klank is ook anders als hij haar naam hardop uitspreekt. Zijn telefoon lijkt een stille display. Geen berichten of gemiste oproep. Hij neemt een hap uit zijn boterham. De lauwe melk uit de thermoskan verzacht zijn keel. Hij schraapt zijn verlangen weg. De wegen roepen. Achter zich laat hij het vergaande asfalt. Ooit neemt hij de brug.
« De jongen die hoog kon springen
Schrijven is afzien »
« De jongen die hoog kon springen Schrijven is afzien »
Communicatie
Brug
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van jolanda van gils of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« De jongen die hoog kon springen Schrijven is afzien »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Mooi verhaaltje. Ik ben een voorstander van korte zinnen.
Wat taaldingetjes:
erbij
voorruit
Ik snap niet dat er geen tijd is om in te halen?
Ik zie de taaldingetjes ook … maar ik kan ze helaas niet meer veranderen. Ik ben mijn wachtwoord vergeten en ik kan dus nu niet meer inloggen. En dus ook niets meer aanpassen.
@Jolanda je kunt hier (met behulp van je gebruikersnaam of e-mail adres) een nieuw wachtwoord aanvragen.