Het was 14 februari 1979. Ik ontwaakte door het geluid van de wind. Er stonden ijsbloemen op het raam van mijn slaapkamer en ik hoorde dakpannen verschuiven. Er woedde een sneeuwstorm waardoor we waren ingesneeuwd.
Deze barre situatie, zo bleek later, was de redding van het huwelijk van mijn ouders. Omdat geen van tweeën kon vluchten aan de dagelijkse werkelijkheid waren ze tot elkaar en ons veroordeeld. En omdat stilzwijgen geen optie was omdat dat door ons gelijk zou worden opgepikt en beoordeeld als onplezierig, werd er gepraat. En er werden spelletjes gedaan. Er werd gelachen, ondanks de angst en de vraag die ons allen bezig hield: Komt er op tijd hulp? Na 1979 kwam het zonlicht terug in huis.
@unknown Wat een ontzettend geluk bij een ongeluk! Mooi verteld!
@unknown, leuke titel. Grappig verhaal, zo terug in de tijd. Ieder nadeel heeft zo z’n voordeel.
Thnx
Helemaal weg van de titel.
@Skin Goede titel. Het verhaal zou een stuk spannender zijn wanneer je het in de tegenwoordige tijd zou schrijven.
Tja…
Wat mooi Skin! Goede titel inderdaad. Mooie laatste zin ook.