Wanneer je dit leest, zal je snappen waarom ik het heb gedaan. Waarom ik zo niet verder kon. Ik snap dat je boos op me zult zijn, verdrietig ook misschien. Lees dus alsjeblieft alle verhalen die vóór dit laatste teken van leven in dit dagboek staan.
Voel je niet schuldig. Jij kunt er niets aan doen, niemand kon er iets aan doen. Ik moest er zelf mee leven. Met de gedachte dat uitgerekend ík degene ben geweest die… Ik kan het nog steeds niet over mijn lippen krijgen, het doet té veel pijn.
Weet dat ik van je houd en dat ik dat altijd heb gedaan. Je bent het mooiste geweest dat me is overkomen. Leef dus onbezorgd verder, alsjeblieft!
Ik weet dat je …. , maar ik zal eerst alles lezen. Ik beloof het je.
@illse, een schrijnend verhaaltje. Ik word nieuwsgierig wat het is waar de persoon niet mee kan leven.