Liggend op mijn rug kijk ik naar de voorbij reizende wolken.
De meest bizarre creaties passeren de revue, doch slechts enkele blijven in mijn geheugen gegrift.
Een arend, een briefje van tien euro en het gelaat van mijn overleden vrouw.
Nee, ik ben niet gelovig, maar toch.
Zou ze contact met me gezocht hebben of was het gewoon de wind die de wolken op deze manier positioneerde?
Waren het misschien mijn hersenen die mijn droom voor waarheid namen, wie zal het zeggen?
Nu lig ik hier op mijn rug en kijk vol verwachting naar de wolken boven mij.
In de hoop dat jij er ook zal zijn.
ik vind het heel mooi geschreven,zo’n soort gedicht pakt me echt.
blijf zo verder doen zodat ik nog meer van dit soort
gedichten kan blijven lezen!!