Hoe zou zij ooit gewend raken aan een westerse samenleving waar de lonen en sociale uitkeringen voorlopig nog wel min of meer gelijke tred houden met de stijging van de levensduurte maar waarin alles toch veel duurder is dan in haar geboorteland, waar de onverdraagzaamheid tegenover buitenlanders steeds meer toeneemt en waar nauwelijks Engels wordt gesproken? De andere optie lag dus voor de hand: zelf naar de Filipijnen verhuizen omdat ik in de mogelijkheid was om dat te doen, waar men, gebrekkig of niet, wel een mondjevol Engels praat, waar ik van een minder duur bestaan en van een warmer klimaat dan in Belgie kon profiteren, zonder afscheid te moeten nemen van veel familieleden want de meesten waren allang dood.
Recente reacties