Ze onthecht zich. Ze laat los wat niet meer nodig.
Ik sla haar gade. Ik volg haar gang.
“Ik voel mij gebonden aan mijn muren. Aan mijn muren binnenin”
Vanaf mijn bank gaat haar idee, voor het eerst de ether in.
Ik zoek naar wegen waarop te lopen en denk voorzichtig met haar mee.
Van abstract naar concreet gegaan. Als vanzelf uit haar idee ontstaan.
Ze ontdoet zich. Ze legt af wat overbodig.
Ik sla haar gade. Volg haar gang.
Vanuit haar woorden gaat haar plan, voor het eerst de wereld in.
“Zou ik kunnen. Kunnen leven. Met thuis hier binnenin..?”
« Uit het diepe, deel 2
Een avondje Wendy »
« Uit het diepe, deel 2 Een avondje Wendy »
Maatschappij, Mensen
Stadsnomade
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Shana of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Uit het diepe, deel 2 Een avondje Wendy »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Keuze)
Reacties
- Han Maas: @Nele. Wij mannen zijn zo flexibel.
- N.D.D.: @Han: dat kan natuurlijk ook… 😜
- Han Maas: @Nele. Dank je. Ach, de HP is gewoon een goedzak.
- N.D.D.: Leuk. De vriendin van je HP moet wel over een aantal zeer bijzondere kwaliteiten beschikken omdat de relatie...
- N.D.D.: @Alice: wat een opdracht.😓 Lukte het? (Want wij probeerden het bij m’n schoonmoeder en bij m’n...
- N.D.D.: @Alice: dank je.😊 (‘Vandoen’, zie ik nu, heb ik op z’n oud Vlaams geschreven.🤔 Maar ik laat...
- Inge Hulsker: Haha, da’s waar José. Woensdag gehaktdag enzo. Vroeger was alles beter ;)
- Alice: Zo hebben wij mijn nichtje een week te logeren gehad omdat ze bij haar moeder maar niet uit de fles wilde...
- Alice: Ondoenlijk, al die keuzes voor de jongste jeugd. Het zijn er zoveel en het worden er maar meer en meer. Zoveel...
- Alice: Lijkt me inderdaad doodeng. ‘Op glad ijs’ vind ik erg toepasselijke. Maar wat heerlijk dat iemand...
- Alice: Prachtig en met veel gevoel geschreven! (De maan heeft er zeker mee van doen.)
- Alice: Haar belangrijkste beslissing laat ze gelukkig niet aan anderen over. Mooi beeld!
- Lisette: @Irma: uit mijn leven gegrepen, er zit geen letter fantasie bij.
- Lisette: @Nel: nou en of! Het gekke is dat ik het toentertijd (zo’n 25 jaar geleden) al niet helemaal...
- Peter Mabelus: @Jose. Allebei.
Recent
- “Huize Spikkelspucht blijkt volksvervreemder?”
- Het frikandellenbevrijdingsfront
- Slijtage
- Traag
- Een los draadje
- Niet mijn keuze
- De weg kwijt…
- De huilarts
- Keuzemogelijkheden
- Een nooit verstuurde valentijnskaart
Is er een vogeltje uit huis gevlogen?
It’s the other way around. Het vogeltje staat op het punt haar huis te laten vliegen..
Hmm, haar huis te laten vliegen?
Daar ga ik even over nadenken.
Je lichaam is het huis van je brein.
Je brein zat vast in een denkpatroon.
Je verplaatst het lichaam en daarmee je brein.
Je brein krijgt een nieuw uit/inzicht.
Er is angst voor het onbekende.
Die angst is misplaatst en daarmee overwonnen.
Na deze overwinning is uitvliegen niet meer nodig.
Het was slechts een gedachte.
De nomade heeft de stad overwonnen.
Daar zit je dan op de bank.
Te bedenken of het kan.
De muren van gedachten te laten vallen.
Grenzenloos reizen in je hoofd.
It`s an other way to go around.
Uw verhaaltje intrigeert!
Het lichaam is het huis van veel
Maar wat het lichaam niet herbergen kan
Is dat wat niet te vatten valt in taal
We doen een poging tot (ziel, bewustzijn, geest)
Maar de werkelijke spijker op zijn kop..
Zullen we nooit slaan.
En gedachten zijn de grootste muren ooit ‘bedacht’
Ze neerhalen is een klus alleen te klaren door de kleinste ‘denkers’..