Over je bord kijk je me aan. Ik wist niet dat ogen zo indringend konden kijken. Op tafel staat alles wat we nodig hebben voor een gezellig feestmaal. Ik voel een afstand maar kan de reden ervan niet goed duiden. Alles heb ik in het werk gesteld om er voor te zorgen dat deze dag, dit moment, tip-top zou verlopen. En toch schort er iets, ik voel het maar ik durf niets te zeggen of te vragen. Je hele houding verraadt dat je niet goed weet hoe je het moet brengen. Vertwijfeling slaat om mijn hart. Heb ik er dan volledig naast gezeten? Kan iemand het zó mis hebben? Je schraapt je keel en zegt: “Je bent de spiritus vergeten”.
@UnknownSkin een leuk eerste stuk alhier!
Beetje laat Ineke, maar bedankt!
Leuk om het nog eens te lezen. Verbazingwekkend weinig hartjes, overigens.