Vlak voordat hij met zijn fiets op de vrouw van rond de zestig knalde, had hij haar herkend. Zolang hij hier woonde, zwierf en schuifelde ze al door de stad. Omdat ze soms liep te schreeuwen, had ze hem altijd een beetje angst ingeboezemd. Wat ze precies riep kon hij nooit zo goed verstaan, iets bijbels of zo. Ze had zeker weer tussen de auto’s zitten piesen, dat had hij haar een keer eerder zien doen. Net toen ze haar rok omhoog gooide en een straal naar beneden kletterde, was hij langs gefietst. Hij had het deze geweldige stad onwaardig gevonden. Nu had hij haar nog omver gereden ook. ‘Warm, warm, warm, wat zijn we allemaal arm!’ brulde ze, keihard.
« Onder zoeken
Lava »
« Onder zoeken Lava »
Communicatie, Maatschappij, Mensen, Poëzie
Piesen tussen de auto’s
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Johi of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Onder zoeken Lava »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Dilemma)
Recent
- De Comfortabele Catalpa en de Strakke Snoeibeurt (Finale)
- Verstopte liefde
- Rust en vrede
- Keerzijde van de liefde
- Achter de achterdeur
- Overal
- Vaccintwijfelaars
- Een mond vol
- Missen
- De collectebus
Geen slecht stukje, maar die dystopie zie ik er niet zo in.
Ik ben het helemaal met bovenstaande reactiegever eens.