Schrijf mee!
« »

Communicatie, Liefde

Oude liefde

18 april 2012 | 118w | Conny Hoogendoorn | 8

Het ziekenhuisbed lijkt veel te groot voor deze fragiele man. Zijn vermagerde armen, te ruim in het vel, rusten aandoenlijk breekbaar op het laken, zijn knokige vingers in elkaar gevlochten.
Voorzichtig trek ik één van de kussens onder zijn hoofd uit. Zijn dunne nek lijkt haast te knakken, zo hoog liggen ze opgetast. Ik ga je verliezen, denk ik en vlinderzacht kus ik de perkamenten huid van zijn wang. 
“Dag lieverd”, fluister ik.
“Schatje?”, klinkt onvast, maar ik weet wat hij zegt, als altijd zijn lief. 
Het klinkt slechts als een schim van de krachtige stem die in mijn geheugen gegrift staat. De tranen stromen over mijn wangen als ik zijn broze lichaam voorzichtig tegen me aan druk.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Conny Hoogendoorn of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »